Nomadisch velt uit Pazyryk, 4de eeuw B.C

 

Perzisch tapijt geschiedenis – Voor de meeste mensen staat het concept van een tapijt synoniem aan het Midden-Oosten, vooral aan de landen Perzië en Turkije. Vlak geweven tapijttechnieken zijn de meest gebruikte vorm van allemaal. Ze zijn over de hele wereld ontwikkeld, in verschillende materialen, vanaf de vroegste tijden en door allerlei verschillende mensen die de vaardigheid van het weven onder de knie hadden.
In het geval van de geknoopte tapijten, is de bron niet gegeneraliseerd. Er is geen twijfel mogelijk over  het feit dat het Midden-Oosten van Perzië tot aan Turkije de belangrijkste streken werden voor geknoopte tapijten productie vanaf de Middeleeuwen, maar het is onwaarschijnlijk dat de uitvinding en de productie in die streken plaatsvond.

Nomadisch tapijt van Pazyryk, Altion regio, 4de eeuw voor Christus

Nomadisch tapijt van Pazyryk, Altion regio, 4de eeuw voor Christus

Tapijten zijn in de eerste instantie een decoratief textiel dat de vervanger werd voor bont, zoals schapenhuid. De functie van geweven tapijten is isolatie, comfort en decor. De ontwikkeling van de geweven materialen die de plaats innamen van bont, gebeurde om verschillende redenen. Ten eerste, door dieren te scheren en uit de wol tapijten te weven, was het niet meer noodzakelijk om dieren te doden in ruil voor bont. En door de wol te verweven in de tapijt, werd het mogelijk om van het tapijt een decoratiestuk te maken. Het was wel mogelijk om een bonten vloerkleed ook te kleuren in verschillende kleuren, maar het was niet makkelijk om iets te maken dat in de buurt kwam van een design.
Maar aan een tapijt kon wel een bepaald design worden gegeven, net als vlakgewoven textiel, terwijl ook de textuur, dichtheid en beschermende kwaliteit van bont werd geïmiteerd. Dit zijn de grootste redenen voor de geboorte van tapijten, maar nu is de vraag, wanneer?
Voor buitenstaanders lijkt het onwaarschijnlijk dat zulke aanpassingen voor bont plaatsvonden in het warme klimaat van het Midden-Oosten, behalve in de bergachtige gebieden van Turkije, Kaukasus en Perzië.
Maar de meerderheid van de tapijten productie in het Midden-Oosten is in de eerste instantie een stedelijke industrie geweest, niet een product van afgelegen hooglanden. Bovendien, vele archeologische ontdekkingen die in de laatste eeuw gemaakt zijn, zijn een indicatie voor het feit dat de eerste tapijten ontworpen en geproduceerd waren bij Centraal Azië in de hoge Altai bergen ,van Siberië tot het noorden en het westen van Mongolië. De inwoners waren nomaden die in tenten sliepen en van wiens materiaal culturen gedomineerd waren door de textiel productie. Zulke mensen hadden tapijten nodig om zich te beschermen tegen de natuur en als toevoeging om hun huis te verfraaien. Het lijkt erop dat deze mensen geknoopte tapijten hebben gecreëerd in ongeveer 600 jaar v.Chr., als het al niet eerder is geweest.

Het specifieke bewijs komt van een ontdekking,  gemaakt door een Russische archeoloog, bij de bevroren graven van Bashadar en Pazyryk in de hoge Altai regio. In de plaats Bashadar was er een stuk van een tapijt, waarvan de koolstof dateerde van de zesde eeuw v.Chr. Helaas zijn de patronen niet herkenbaar van dit stukje, maar in Pazyryk was een ander tapijt ontdekt die wel beschadigd was, maar je kon nog wel de patronen herkennen.Het was gedateerd uit de vierde of vijfde eeuw v.Chr. Nadat er veel zorg werd besteed aan het tapijt, zagen de kleur en het design verbluffend uit.

Tapijt uit Pazyryk

Tapijt uit Pazyryk

In het midden van het tapijt was de koning van het schaakbord afgebeeld als design met kleine bloemetjes motieven in elke hoek. De randen hadden ook bloemetjes motieven, net als ruiters, griffioenen en herten. Het palet was rijk aan de rode kleur, zachte groene en blauwe kleuren en goud met fluwelen erin verwerkt.

Door het design en zijn technische vakkundigheid, twijfelden sommige geleerden aan het idee dat het Pazyryk tapijt een product was van de oude nomadische tapijten. De ruiter en de bloemen designs zijn duidelijk gerelateerd aan het oude Perzische, vooral aan de bevrijding van de grote plaats Persepolis.
De weeftechnieken zijn ook heel erg secuur, waardoor sommige geleerden suggereren dat het een stedelijk vakwerk is van origine. Om deze reden word er vaak gezegd over de Pazyryk tapijten dat het s ’werelds oudste Perzische tapijten zijn. Maar dit is hoogst onwaarschijnlijk, andere antiekstukken in Pazyryk lieten zien dat er ook oude Perzisch platgewoven tapijt materialen met motieven waren.
Sinds zulke materialen geïmporteerd werden door de Altai nomaden, is het duidelijk te zien hoe makkelijk het voor ze is geweest om bij de tapijt designs van Perzië te komen. Aan het feit dat het een verlangen was van de nomaden om zulke ingewikkelde tapijt designs te imiteren, is ook te zien waarom de wevers moeite in hebben gestoken om de precieze techniek eigen te maken, om zo’n delicatesse en detail te ontwikkelen. In toevoeging, de herten zijn niet een Perzisch motief. Ze komen van de lokale repertoire van de Nomadische Scythian kunst.

Het gebruiken van bepaalde wol en specifieke kleuring in tapijten is onomkeerbaar.
De wol is identiek in het type wol van schapenhuid dat gevonden is in de graven van Pazyryk, wat duidelijk een lokaal product was. De rode kleur van de tapijten is gemaakt van lak of kermesic zuur, verkregen van insecten, en een type van lak is specifiek Pools of Baltisch van origine. Deze kleuring zou toegankelijker zijn geweest voor de Europese en Aziatische nomaden die leefden van Oost Europa tot het oude Perzië ver in het zuiden.
Dit is waarschijnlijk de reden voor het feit dat de Pazyryk tapijten geweven zijn door de lokale nomaden, zelfs als de designs de wereldburger-invloeden van de verre regio’s heeft. Geleerden herkennen de Nomadisch-Aziatische manier van het weven van tapijten en borduurwerk, geproduceerd op verschillende tijden en plaatsen. Deze manier was meestal bedoeld om de impact van de stedelijke textiel productie van het Midden-Oosten na te bootsten. De Pazyryk tapijten zijn simpel gezegd de vroege exemplaren van dit fenomeen.

Maar zelfs als de geknoopte tapijten zijn gemaakt door de Centraal-Aziaten van de Altaic nomaden, zou het idee, als niet de tapijten zelf, het Midden-Oosten al hebben bereikt vroeger. Hierdoor zouden de technieken zijn overgenomen en gebruikt in de lokale productie. Het is heel waarschijnlijk dat het oude Perzië ook al geknoopte tapijten maakte, net als de nomaden in het Noorden, maar deze zijn niet bewaard gebleven. Er zijn ook geen tapijten van de Griekse en Romeinse cultuur bewaard gebleven.

Klassieke texturen refereren naar de leeftijd van het tapijt, maar ze kunnen ook refereren naar de vlak geweven vloerbedekkingen of lakens. Er waren echte tapijten gevonden in de oude graftombes van het Romeins-Egypte, in de vijfde eeuw, deze tapijten zijn gemaakt met een andere techniek: de lussen techniek. Rond dezelfde tijd is er ook bewijs van tapijten productie van Centraal Azië en de Kaukasus, waar delen van tapijten gevonden zijn in grotten. Delen van de tapijten uit de eerste eeuw ,die ontdekt zijn in het westerse randgebied van China en Tibet, suggereren dat het nomadische traditie was om geknoopte tapijten te produceren. Deze techniek is uiteindelijk verspreid naar het oosten en zuiden van de Altai regio’s.

 

Leave a Reply